Hâk (Allah)
Biliyorsun içimi, Alemlerin arasında 1 Aleminde yaşıyorum.
Senden geldim, sana geleceğim elbette.
Bana verdiğin her özelliğim için şükürler olsun…

Etimde belli budum da…
Kolum yorar yürürken, kanadım kırılır aşktan.
Sana olan zaaf’ım var-ki korkuyorum şerrinden.

Ben gibi bütün kulların sana gelecekler ebediyen,
kimi mahseninde çürüyecek, kimi mis kokularınla süsleyecek cenneti.

Ah’ı alan kulların beli doğrulmadan gelecek,
Ah’ı alınan belli’dir boynu büküklüğünden.

Bir kulunu çok sevdim (Bilindik bir tekerleme gibi)
Harbiden çok sevdim (Aşina bir güneş doğuşu gibi)
Ama ben harbiden çok sevdim,
Senin yarattığın bir kul’u…
Kulun beni üzdü, gözüm yaşı döktü, gece gündüz, uyutmadı.
Ah etmedim, canım acısından sızılanmadım…

Kapı aralığımdan kötü göz bakmadım hiç…
Ben gibi o da gelecek sana, üzüntülerimin günahından sorgunda yer alacak.
Tahmin ettiğim kadar bende orada olacağım,
ben üzülmesini istemiyorum hiçbir vakit, hiçbir alemde…
O kulunla yolumuz aynı, o da sonunda sana gelecek,
günahkar kalkanı ile, günahlarının bir kısmı sebebimden olduğu için
bende yanacağım… (Yakma…)

Ben onun uğruna korktuğum varlıkların en yücesinin bile
yasaklarını çiğnedim, nefsim yenik kaldı karşında…

Allah’ım beni affet, ettiğim de ettirdiğim de, tüm günahalarımdan.
Sen affeden ve bağışlayansın, ulu ve yücesin, bu aşık kulun ve
o aciz kulunu affet…

Ben affetmeyeceğim, bu benimle onun arasında
kalan aşk kırıntılarından kaynaklanıyor…
Bel-ki affederim, aramızda kalan açık kapanırsa,
bel-ki kapattırmam o açığı, ona olan açlığımın verdiği acı sebebinden.

#Bir Şairi Asla Terk Etme