Yüce Rabbin

Şirinlik sana yakışmaz, o Şirin’e özel,
sen Şirin’den daha güzelsin, öyle güzel.
Şiirin amacı buysa, benim şiiri yazmaktır.
Adını anmak kaderime kazınmıştır.

Garip cümlelerle serildi yoluna kalem,
günleri unutmayıp yazdı,
akıllandı.
Aşk savrulurken gölge rüzgarlarında,
güneşten yoksun bir şekilde soldu.

Yüzünün solmasından güzeldir yine de,
buna üzülmüyorum ve gülmüyorum da,
tabiatın en gerekli maddesi gözlerin,
yine de
gözlerimden çalıntıdır toprağının rengi.

Yağmurun gürültüsü huzur verirken,
kokusu hatırlatır yine,
kalbinin dokusu,
kaçırdığım bu ipin ucu,
dar ağacımın kusuru,
öldürmemek Yüce Rabbin doğrusu.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 008