Yüreğimi söküp kaburgalarımın arasından,
ellerine hediye etmeye de razıyım ben,
bu seni unutturmayacağı için ruhuma,
aptallıktan öte değildir, yürekte çöp olur.

Ne duyabilirsin-ki sesimden, aşıklığımdan başka?
Ne duymak istiyorsun-ki başka seslerden?
Sen’lerden bir yığın var da, sesleri tizdir,
sesinden başka ses, duyulmaya değer midir?

Dinle sesimi, ne feryatlar eder, ne figandır,
dilimde, yüreğimde bitmeyen ıstırap ahkamı,
sesim tok çıkar bu acıdan, işkence değil midir?
İşkencene değmedi mi gökyüzü, yüzünden?

Kumlara sırt üstü yatıp, nasılda kızdırdın güneşi,
bundan yandı tüm insanlar, derileri dökülüyor,
nedeni bilinmiyor da, her kimse aşık oluyor,
sonra aklını kaçırıp, benim gibi, sözleri dökülüyor.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 148