Biliyorsun, hatırlıyorsun… Zamanın içinde bir noktadan ibaretsin ve bunu bilmene rağmen takılıp kalıyorsun şu yoksunluklarına. Hiç şarkı olmayacak şiirler ve sözler bunlar. Ve bunlar kandırılmaktan ibaretti, gülümserken güneşin altında hava hiç bunaltmıyormuş gibi serin-serin, derin-derindi bakışlarım, hatırla. Yürüyordum kıyılarında, denizin sesi vardı sesinde. Ve şimdi yürüyorum, sadece yürüyorum bu zifiri karanlıkta, kendimi bulabilmek adına sağa-sola ve yeryüzüne-gökyüzüne bakıp oyalanıyorum. Artık gerçekten sessiz dünyam! Artık gerçekten sensiz dünyam! Artık sensiz keyifsiz, amaçsızım.

Sesin yüzüme şık takı.
Bir kış atkısı sıcaklığın,
erişilmez bir zirve uzaklığın,
eşsiz sana olan aşıklığım,
nereye gidersin bensiz?
Neresi sensiz?
Söyle, ben giderim.
Söyle, kimsesizliği,
tarif et, sensizliği.

Yürüyorum, sadece yürüyorum! Sensizlik senden ne kadar da uzakmış, öğrendim. Bitiremiyorum yürümekle. Ve çok soluksuz koşmuştum. Çocukluğumu geride bırakmıştım, neyim var neyim yoksa ardımda kalmıştı… Suçlama beni… Ayıplama beni, ben zaten senim, aç içimi ellerinle, senden başka ne bulabilirsin ki? Suçlama beni, ayıplama.

Zaman su gibi akıp gitti ömrümüzden. Ömür dediğin bir akar sudur zaten, gelip-geçer zaman denen nehirden… denize dökülür. Sonunda benim olursun da, hiçbir son böyle güzel olamaz. Hiç bir son istemem ömrümde. Hiç sonu gelmesin istediğim anlar var ömründe. Gözlerim bir körle aynı görür senden başka her şeyi, izlemekten hiç bıkmadığım anların var gözlerimde. Ve şimdi söyle, öyle olmuyor da, böyle çok mu güzel sence?

Ve haklı olan yine sensin suçsuzluğuma rağmen, sana olan susuzluğuma rağmen akıp gidiyorsun ömrümden… denizime rağmen dökülüyorsun dünyamın bittiği yerden. Akıllanmıyorum, akıl da almıyorum, akılla işim yok, deliliğim seni gördüğümden beri bende, akılla hiç işim kalmadı seni görmediğimde.

Şimdi ellerimde üzülmek var sadece, şimdi ellerimde binlerce söz var, kimsenin söylemeye cesaret bile edemeyeceği, oku da öğren seni karşılıksız, sınırsız seven kimmiş? Her kim ne kadar delirirse delirsin aklına gelemeyeceği sözler var denizimde. Kimsenin dudağından dökülemeyecek, kimsenin gücü buna yetmeyecek! Benden başka her kimin gözlerine bakarsan bak, kendini göremeyeceksin! Ve bunu öğreneceksin! Zaman bitmiş olacak! Üzüleceksin! Yürüyeceksin benim gibi sensizlikte bensiz, bensiz hiç kimsesizsin! Öğreneceksin…

Bendeniz, Oğuzhan Deniz;
Aşkın saf çamur halinden sana dirildim, hakkım bu değildi, hakkım değildi sana bu kadar delirmek, hakkım değildi bu kadar sensizlik. Yine de Hak’tan bilip, şükrettim.

#Yasef | Yürü bensizlikte, sadece yürü…