Şimdi aşkından deliren aklım,
seni görmediği için körleşen gözüm,
sen geldiğinde, ya sapmışsa yolum.
Buna da kör olurum ya, ne acı sonum.

Aşkından başka marifetim yok zaten,
nihayette sordukların da elim yüzümü gizler,
bu ateşi engellemez ya, yanarım öyle.
Lakin tövbeler olsun tüm vakitlerime.

Sensiz’lik hezeyanındayken kaybettiğim,
kaybettiğimi sandığım tüm günlere,
ya kazanmışlık varsa işin ucunda sensizlikte,
buna bir kılıf bulamamaktayım, susuyorum.

Öyle aşığım-ki, ikibin yıldır köleymişim gibi,
körler gibiyim, bir gram ışığına muhtaç.
Işığı da var eden Allah, sen muhtaç kulusun,
oysa aşk ne muhtaçlık kuyusu, Yusuf kazağı gerek.

Oğuzhan Deniz * Bahanelerine hep bir çözüm sunuluyordu insanlar.