Kimsenin umurunda değilsin, ben hariç,
sen hariç olsan sevdiklerimden, kim kalır?
Kalanlar yetmediğinden, dilim damağım kuru.
Bir yudum yağmur suyu, damlası sadaka.

Aşk Gölgesi’nden sızan ışık parçaları,
sabret, sonbahar dökecek yaprakları
ve güneş tamamen göründüğünde,
gülecek yüzüm, dirilecek neşe, mutluluk.

Yusuf’un kuyuya atılması gibi ancak,
bu Kudret Eli’ndendir, ben aciz aşık,
aşk kuyusunda yalvarırım kervanlara,
martılarım köleleşip, zincirlenirler…

Oysa Aşka zincir vurulamaz… sille de.
Tıynette belirir aşk, bedende değil,
anlamadığın için rezil olan yine benim,
aşk rezillik kuyusudur, Allah düşürme.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 236