Ne güzel sözler var zihnimde,
keşke dokunabilse ellerin onlara…
Bırakmak istemezdin eminim…
Zaman boşluğa düşüp, kaybederdi kendini.

Öyle… öyle… zaman düşman câna.
Ruh’umun kaldırımlarında ayak izlerin.
İzledim… çünkü yok biliyorum da,
uyanır uyanmaz zihnimdedir görüntün.

Övündüm kendimle, Aşk’a yenikliğime,
Aşk’ı yeniden hissetmiş kalbimle…
Günaydın de… gün yine güzel Sen’inle,
ne de güzel Sen’inle, seslen adımı yine.

Rüzgarın peşinden sürüklenişi gibi,
bir an Sen’siz kalsa zihnim… ölüm gibi,
biliyorsun… ölüm zor kimsesizlik…
Hiç güzel değil zamanı öldürmek şimdilerde.

Camdan Kafes / 17