Hasret,
dağları kökünden söküp,
pamuktan liflermiş gibi savuran…

Aşk,
papatyaları kökünden söküp,
tek varlığı yaşama küstüren…

Özlem,
denizlerin en derininde,
nefes alamıyormuşçasına yaşayabilmek…

Sevmek,
öleceğini bile bile,
sevmek…

Oğuzhan Deniz #Nazenin / 059