-İçimde öldü bir çok kimse ve ben cenazelerine bile gitmedim!
SON YAZILAR
Büyüdüğümü Sandım Zamanla
Belki de benimle ilgilidir.Senin’le ilgisi yoktur belkide. Yine kaybettim kendimle olan savaşımı. Nasıl zalim bir ben var ben içinde. Nasıl da Aşk’a ait hissettiklerim ama istemedim hiç!Hiç önemli değil aslında, aslına bakarsan aslında olan biten sadece bende. Görünmez hayallerimin ucubucu yine de.Kollarımda bebeğim, hayat sevincim ve yaşam tutamağım.İşlenmemiş altın sarısında ışık vurunca saçları.Öyle temiz kokar…
Had Bilmedi
Kimsenin kalmadığı yer.Biraz içten ve dışında ne varsa kırıldı soğuktan.Hep, elime yüzüme bulaştı.Ben dozumu aştım, özür dilerim.Aşk hiç had bilmedi, özür dilerim.Oğuz hiç sönmedi, özür diledim. ‘Bazen’ zaman kavramıdır, zaman insana kavramdır. İkisi arasında sonsuz bir döngüde ölürüz. İçimde öldü birçok kimse ve ben cenazelerine bile gitmedim! Ölüm, insana ait kavramdır, zamana bağlıdır ipleri. İpler…
Zenid Kasabası | Huzurlu Ev ve İlve
Enime, Raes’e peşinden gelmesini söyledi. Raes ise kasaba meydanına geldiklerinde evine gideceğini sanıyordu. Birlikte kasaba meydanındaki tezgahları dolaşmaya başladılar. -Raes, burada herkes gün boyu çalışır, akşam üzere herkes işini bırakır ve kasabaya geri döner, herkesin kendine ait işi vardır ve herkes Zenid’in gözünde eşittir, kimse, kimseden üstün değildir. Dışarıdan gelen ya da burada büyüyen ilgisini…
Zenid Kasabası | İlk Gün
Raes, vücuduna değen serin çarşafların keyfini çıkarırken yine hoparlörlerden gelen sesle irkildi. Gece uluyan kurtlar yüzünden bir kaç defa uykusu bölünmüş olsa da kendini dinç hissediyordu. Yataktan bir çırpıda çıkıp hemen üzerini değiştirdi, koşar adımlarla bungalovdan çıktı. Brandanın korkuluklarında ayakkabı bağlarını düğümlerken hemen karşıdaki evden Zenid’in çıktığını gördü. Zenid birkaç sefer öksürerek sigarasını ateşledi. Raes…
Zenid Kasabası | Yeni Biri
Güneş tam tepedeydi. Kasaba sakinleri güneşin gökyüzündeki bu evresinde köşelerine çekilirler ve dinlenirlerdi. Raes tam bu esnada kasabanın meydanından evlerin daha sık olduğu yere doğru yürüyordu. Kasaba sakinleri sorgulayan gözlerle Raes’e bakıyor, kendi aralarında fısıldaşıyorlardı. Yaglot, kimsenin tanımadığı kadına doğru yaklaşırken her zamanki yılışık hali üzerindeydi. Gözlerini avına dikmiş bir kurt gibi kıstı ve sordu;…