Biliyorum, aptalın tekiyim.
Yine de karamsarlığımın ince narin satırlarından biraz karalayıp, yarına uyanma ümidiyle uykuya sızacağım. Üstelik, hiçbir kabahatin olmamasına rağmen yalnızlığa terk edildiğin şu garip dünyadasın… Evet, suçlu...
Yine de şunu çok net diyebilirim... "Öğrenememenin yaşı vardır ve 30'dur." Ve artık, ister hatırla, ister hatırlama unutmalarına gücenmiyorum.
Burası benim zihin evim ve karamsarlığıma hoş geldin.
Burası benim kainatım.
Burada güneşin güneşi sensin.
yeryüzümün gündüzü,
Burada Ay’ın 14’ü sensin.
Gece beni, ben geceyi bırakmıyorum, birazdan kazanır sabah. İki elim yakasında mehtabın, bir de şu tarifsiz duyguların güneşimi sürükleye sürükleye süslemesi gündüzümü… Artık usandım, artık uslandım!
Ve artık...
Keşke benim gözlerimden görebilseydin kendini Ahlâl'im, o zaman kirletilmeyecek kadar nadir olduğunu bilirdin. Keşke benim gözlerimden görebilseydin dünyayı, dünyayı kirletenleri bir çırpıda yok edecek kadar da caniyim... İşte, bende herkes gibi bir...