“Dilini bilmediğin bir şarkıyı dinlemek gibidir yaşamak.”
Bir saniyeden daha az!
Gözlerinde korkular, gözlerinde kaçışmalar ölümsüzlüğe, kapalı tüm dünyaya yine de…
Biliyor musun, aslında şu saçmalıklarım olmasa normal-sıradan biriyim. Ne var ki zihnimdeki gürültüleri susturamıyorum...
Muhkem mahkum meftun!
Sarıyorum açtığın sevda kesiklerini, şu şiirlerle, onlar yara bandı.
Uzun uzadıya anlat! Duyacağın tek şey tinsel rahatsızlık.
Aşık, bilir kendisinden her söyleneni, her söylediğini!
Hadi...
Görüyor gözlerim!
Sanki hiç görmemişler gibi ve sanki hiç görmüyorlar gibi.
İşitiyor kulaklarım!
Sanki hiç işitmemişler gibi ve sanki hiç işitmiyorlar gibi.
Günah böyledir işte, gözlerin hiç görür hiç görmemiş gibi.
Günah...
Saat 04:04, sıcak çay, soğuk hava ve ciğerim sigara dumanına boğuluyor yine. Yine içimde şu umutlardan biraz birikti, şiirsel ahmaklıklarımdan kısacası.
Muhtemelen o O’uzaduyum‘larından birini yaşıyorsun…...
İşte, insanlar böyledir, “çekip-giderler” ve bir şey demelerine de gerek yoktur. Bu hakkı kendilerinde bulurlar. Haklarıymış gibi davranırlar. “Hoşça kal ve elveda” gibi sözcükler sözlüklerinden bir anda siliniverir. Neyse...