Bazen bitsin diyorum bu şarkı.
Ne diye anlatıyorsam aşkı.
Kime öğretmek istiyorsam.
Yada öğrenseler ne olacak ki, canları yanmayacak mı?

Belki de tam olarak mesele budur sevgilim. Can yanması. Acaba uyuşturucu misali bir şey olabilir bu can yanması? Bir defa canın yandığında, yani bir kere tadınca, hissettiği şey etrafında olan biteni daha mı anlamı hale getiriyor da tekrar tekrar canın yansa bile, üzerine gidiyorsun can yakacak şeylerin?

Ne çok bilinmezlik var yine etrafımızda. İnsan denen varlık, ne karışık böyle. Kendine anlamlar yükleyip, sonra onları tanımlamaya çalışıyor. Uyuyor içindeki kendisine, o da bir başka kendine.

Ne çok şey var şimdi etrafımızda anlam aradığımız. Aşk gibi ve buna çabalamasan da birini bulup O’na aşık oluyorsun. Biri Sen’i bulup, aşık oluyor işte. Ne tuhaf, birine ihtiyaç duymak. Birinin sesini duymak ihtiyacı. Birinin sesi… Senin iç sesine karşılık geliyor ve kendini dinleyip, O’nu dinlemek istiyorsun.

#OD | Mehpâre – 14.Mektup