Bu derin.
Öyle bir kaç bin asırda anlatılamaz.
Aynı gecenin koynundayız.
Aynı güneşin sıcağındayız.
Gidecek başka yerim yok.

Nasıl denk geldiysek,
nasıl çarpıştıysak biz,
parçalarımız nasıl dağıldıysa tüm yeryüzüne,
gördüğüm her yüz Sen’in.
Beni yüzünden şair etti.
Sen’i kimsesiz bıraktı 7 milyar içinde.
Olmaz sevgili.
Tükeniyoruz.
Zaman gitti, gidiyor.
Sadece hatıra biriktiriyoruz.
Sadece Sen’in hasretinden öğreniyorum özlemi.
O yüzden suskunum.

Suskunluğuma bak!
Nasıl çarpıştıysak, kesti sesimi…
Sen’cilliğimin eseri.
İşte bu yüzden de kimsesizsin Sen.

#OD | Mehpâre – 8.Mektup