Şimdi yalnız, kimsesizsin.
Bensiz, kimsesizsin.
Hikayemin en acıklı yanlarından biri de O’nu benden çok seven kimsenin olmamasıydı.
Buna rağmen karanlığı tercih etmek, kalbin işiydi.
Karanlık iyi olsa bile kalbin kararması kötüdür.

Yüreğimden gitmek,
geçmiş günlerin tuhaf kalıntılarında,
ne vardı elimde, ne kaldı?
Ne kaldı elinde, ne vardı elinde?

Benim ki sanattır,
Aşk’ı anlatmak inci üstüne karattır,
inci yüzün yanında siyahtır,
Aşk’ı anlatmamak büyük günahtır.

Rengi parlak gökyüzünün en hüzün dolu günü,
beni içinde kaybettiğinden kaybım,
tek kelime edilmemişken yüzüne,
ben yazdım,
ben yazarım, Sen üstüne alınma…

Sen anlamadın sevgili,
sevgiden başka bir şey dökmedi dilim,
ilim bilirim,
bu yüzden yumuşak iklimim,
Seni sevmekten vazgeçmem ama susarım,
yıllar sonra ki pişmanlığın olurum.
yine de, yıllar sonra bile,
bana bakan yine seni görür…

Oğuzhan Deniz #Nazenin / 61