Anlamadığın sözler yazar zihnim,
anlayabildiklerini de yazmıştı ellerim,
hiçbir şekilde anlamıyorsun ya beni,
bu yüzden değiştiriyorum kelimelerimin yerini.
Yine de yerin değişmedi.

Yerim, yerin yedi kat dibi, ateş içi,
başka ne olabilir-ki Sen’sizlik hali?
Ben sabit bir Aşığım da, Dünya dönüyor,
Sen Dünya dolusu sarhoşluktasın, nâhoş,
ben Aşk’tan sarhoşum, şarkım yağmur sesi,
ne hoş gelir uzaktan, davulcu sevdiklerin.

Koş-dur peşlerinde, eşlerinden ilki değilsin,
Koşup dururum peşinde, ilkim Sen’sin,
iklim değişti Sen’sizlik alevimden, görmedin,
gözlerin kör de, tenin de mi habersiz ateşten?
Habersiz Aşk’ın ateşinden, haksız yanan tenimden,
kaynar kalbim Aşk ateşinden, ben yine haksızım,
bu kadar peşin konuşmasaydım, böyle yanmazdım.

Bu yanmak azdır bana, ne ucuzcusun,
bu kadar ateş yakmaz beni,
bunu çarp sonsuzlukla, bu da haksızlıktır,
mum ışığı gibi kalır Aşk’ımın yanında.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 047