Yaşıyorum Yağmur Zamanında,
akçe zamanından kalma aşığımın
gönlüne şiir satmaktır işim,
sözden de bilmezsin ki Sen,
ne bilirsin ki Sen Aşk’tan,
sanıyorsun taştan,
anlamıyorsun Oğuz’dan…

Oğuz, Aşk’ın en dolu sözlüğü,
Sana’dır Aşk kadar asil sözcüğü,
gözlerin yorulur beni okumaktan,
unutma kafiyelerini, Sen’in için yazıldı,
ben yazdığım için okumak değil işin,
vaktin böylesi değerlidir, ölürsem değerlenir.

Uzaklık, vaktin Aşk’a bölünmüş hali,
Sen anlamazsın bundan,
hasret nedir bilmezsin,
sevgisizsin, Sen, sevmezsin.

Basit mi sözlerim, o kadar güzel kafiyeler var-ki aklımda,
yazmaktan korkuyorum, ya Sen’i unuttururlarsa,
unutturamazlar merak etme, okumadıktan sonra,
ne işe yarar-ki aklımda durması?

Gündüz ile Gecenin eşitliğidir Aşk,
çeşitlilikten haz etmez fay hattı zarifliği,
narinlikten maârif, marifet gelir sanattan,
şiir Oğuz’la, Oğuz Güneş’le tanışıktır,
Aşk içip kavuştuk, O Dünya’sına,
Ben, Sen’sizliğe…

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 006