Kim küsmez güneşe,
Sen’i görünce?

Ay düşüp parçalanmış avuçlarında,
ondan pudralı elleri,
yeni olgunlaşmış meyvenin pembesi,
ondan ılık dokunuşlar,
ondan küstüm kendi gezegenime.

Sayısız insan akınında,
yılmış dünyanın kucağı,
ölümden bıkmış dünya,
oysa,
ondan başka herkesimi öldürdüm yine.

Oğuzhan Deniz #Nazenin / 055