Sen uzaklaştıkça, büyüyor hasret manzaram,
gözlerim kısılıyor, selam duruyorum ufuklara,
Aşk, hasat vakti yaktırır gönül mahsulünü,
mahzun, azıcık küskün… Ümit yitirmeyip, şükrederim.
Sahi, ne de az şükrederim. Râbb’im, Aşk-ı İlah’i olsun Oğuz,
azabın kuvvetlidir de ben güçsüz bir kulum,
benim etim dayanmaz ateşine, kul emrine yakışır.
Canımı cennetini hak ettiğim zamanlar kabzettir.

Aşk yok yere yangın eder,
Oğuzhan Deniz, adının baş harflerinden halini belli eder.
Bu yangın bu nedenle ikiye katlar da, Aşk yangını yetmez bana,
bunu gelmediğin her gün için sonsuza katla.
Görmüyorum sanma gözlerini,
ne de ilim dolu güzelliğin, sarı saçlarından güneşi,
yeşil gözlerinden tabiatı betimlerim.
Etim, budum ne Aşk’a, Aşk başlı başına Oğuz oysa,
bu Sana yakışmaz da, ilimsizlikten bilinçsizliğim.

Ben sadece Aşk sözleri yazan bir adam değilim,
Aşk’ı an be an yaşar kalbim, bir de Sen’in için…
Değmezsin de kirletirim Ruh’umu, doğru mu bu?
Eteğine topladığın taşlardan değersizim.
Olamadım gözlerine pırlanta, Aşk taşı para etmez ya,
dolamıyor gözlerine Oğuz.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 058