Yaşamı aldım kaleme, yazdığım her günümde,
7 milyar insanın, nasıl farklı düşleri…(?)
hayalleri, umutları, amaçları, kaprisleri…
Bir kumardır hayat, Rus Ruleti gibi.

Düşerse takvimden yapraklar,
üzülürse yüzün,
kendine bakarsa gözlerin, ağlarsın.

Zaman geçer, vakit söker saçlarını,
adın hatırlanmaz işte bundan öyle emin ol.
Metin ol, ben bu yolda çokta sayfa kirlettim.

İçindesin bu dünyanın, döner başın, akar yaşın.
Kapın kırılsın-ki ziyadedir kalbin kırılmasın değil mi?
Duyduğun bir kaç sözden sana pay çıkar mı?
Bilmem.

Kalem yazar amaçsız, sesim söyler yalansız…(!)
Kime niyet? Kime namaz? Kime dua, haydi bari,
gayreti fasıla, hasılatı topladıysan bu güne şükür.
Düştüğünde gülebilmektir önemli olan kalk…
&
Lakabım Bedbinderune, tanır herkes iki tane…(!)
Üzüldüğüm hayat bu, kaç kere üzüldün ki sen?
Üzüldüğüm gençliğim bu, kaç kere üzüldün ki sen.?
Tedbir almak gerekli bugün ve yarın için…
Yalın ayak, aklı başına tak-takıştır,
mavi bir gelecek görünüyor ileride, dayan, sabret…

#OD – Başıbozuk / 036