Her mektup, sanki son mektubum gibi!

Sanki tekrar yazamayacakmışım gibi Sen’i,
ya unutursam endişesi, umudu.
Hani ölüm sessizliği içim, taziye evi.
Benden kilometrelerce uzaksın şimdi.
Hayat! deyip susmak, korkak işi.
Gelmemek aşık işi mutluluğuna.
Bozmamak için bir kuşun yuvasını.
Bir nevi.

&

Özür dilerim sevgilim, 36 saattir uyumadım, uyumamak için hayalini kuruyorum, yaratılışım bir yere kadar izin veriyor. Yatağıma uzanıyorum ve gözlerimi kapatıyorum… başlıyor hayalin.

&

Güzelsin sevgilim. O kadar güzelsin ki, hayalini kurmaya zihnim yetmiyor. Sonsuz olan zihnim. Gözlerin, kaşların, bana bakışın, sesin, her şeyinle kusursuz… İşte bu nedenle Tanrı en büyük sanatçı. Hiç şikayetçi değilim hayatımdan, Sen’den! Hiç pişman değilim Sen’inle ilgili herhangi bir şeyden… Yine de imkansızlıklar denizindeyiz, zaman en büyük balık.

#OD | Mehpâre – 23.Mektup