Kesmeliymişim bileklerimi.
Hareketsizce kalmalıymışım.
Öylece, olduğum yerde.
Saf, sade, tek, platonik.
Tek bir şeye ihtiyacım vardı.
O da sen, bir odada sade biz.
Biz-ki kendine sahip olmayan.
Sorumluluk bilip-tanımayan.
Şimdi kızsam da kendime,
Nafile, biliyorsun bunu sende.
Elimden gelmez gülmekte.
Ne gelir elimden, gelmezlik.
Bitmezlik bende-ki bu aşk.
Herkeste geçicisin, bende kalıcı.
Ah aklı küçüğüm, tadı acı…
Bıraktığın izler öylece duruyor.
Sen âh etme, vah deme.
#Ziyân-ı Bêd