Üzgün bir kiyafetin var diyorlar,
onu taşımakta yürek ister ve güç.
Yüzünün hali ne hüzünlü diyorlar,
ve Bed bir daha gülümsemedi.

Adına kitaplar yazılacak kadarsın,
o kadar varsın gönlümde-ki, şuursuz.
Bu aşkta kadı kızı sensin, bense
kusursuz bir martı gibi gökyüzü kafesi.

Elini açıp uzatmak zordu evet,
sevmediğin bir sureti, sevmek gereksiz.
Ak saçımla son bir kez çıkacağım karşına,
iyi bak, çünkü bir daha beni görmeyeceksin.

Ne türlü acı kesesi verdiyse Allah,
dolmak bilmedi bir türlü, bu bile şükürlük.
Bir çift sözüm olacak yine o an sana,
iyi dinle, çünkü sesimi bir daha duymayacaksın.

Oğuzhan Deniz * Yaşlanmak yaşamın sevgili nazı insanlara.