Aşk, Sen’sin ve ben Sen’im artık,
bende Ben arama, Sen var artık,
Sen’de bulurum beni, aramam,
Ben’de Sen’i bulursun, arama.

Gözlerimizin kahvesinde ömür,
bir toprak yatağımız var nihayet,
ilk ve son kez öleceğimizden,
hiç diretmem umarım, ölürüm.

Kafiyemin fevkine hoş geldin yine,
bir ölçüsü olamaz yazdıklarımın şiire,
herhangi bir ölçüde uymaz bana,
bir ölçüye muhtaç değildir Aşk’ım.

İşte ondan vezni yoktur, olsa ne?
Kimin umrunda ahenk, kime ne?
Kime ne gözlerinden geliyorken Aşk?
Aşk’ın bir ahengi mi varmış yanıyorken?

#Şûrîde / 13