Kelimeler yetmiyor artık, anlayamıyorsun.
Anlatmak istediklerime Türkçe yetmiyor.
Türkçe’nin acizliği değil bu, herhangi bir dilin,
sana olan sitemi lâl ettiği her halinden belli.

Vazgeçelim bundan, tüm bu yazılardan,
nereye varacak halimiz, sen ne haldesin?
Bensiz elbette kimsesizsin amma neredesin?
Artık yoruldum sana yazmaktan da.

Yazmaktan yoruldum da, sevmekten değil…
Gittiğin gündür geçmedi ateşin,
amma bu ateşi söndürmek için derman bitti,
kendi yerine koy beni, bir de öyle düşün.

Düşündüğünden daha aciz olabilirim şu an,
sana olmayan bir acizlik bu, iki elim kanda,
bir elim martımın gagasında yine savaşırım,
yeter-ki gelmeyi niyet et, istersen gelme bile.

Oğuzhan Deniz * Hepimiz için bir tek ümit yeterlidir insanlar.