Nasıl olsa gelmeyeceksin,
bu telaşta neden o halde…
tüm bu şiirler de neden ki,
ben nasıl Sen oldu oldum ki?
Sen nasıl bu kadar Sen olabiliyorsun ki?
Vicdanından eser kalmamış,
ölüme bile sessiz kalabiliyor kalbin,
biliyorum, bu da Sen’in kalbinin belası.
Baş belasının okunur selası,
sürülür üç gün sonra sefası, dahası,
umursamadığın için Kalp Belası,
dahası, eritir Aşk dimağı,
yakar kalbi…

Artık alıştım, kalabalıktan uzaklaştım,
Sen onca insan için geçirirken vaktini,
onca insanın vakti tamamlamaz vaktimi,
Sen’i seven adamın bir saniyesi,
bedel Dünya yılına, boş ver, aldırma.
Gel de çıldırma,
Oğuz, Aşk saatinin, hasretle dönen kadranı…
fanilik yoktur Ruh’umda, vakit falan kalmadı.

Kalp Belası / 096