Zıvanadan çıkıp,
yoluna saptım ben,
sırtıma kancalar takıp ağırlığınca tattım aşkını,
acı bundan sevaplaşıp,
affeti martıları,
gururla inatlaşıp,
günahında ustalaştım.

Sakın benden,
sakın kalma yanımda,
yarım yanarken kan kırmızı rengim,
yarımda güneşten eser kalmadı
sen uzaklaştıkça, uzaklaştın,
yarım buzullaştı.

Şimdi koyunlaşan aklıma anlat her şeyi,
şimdi veda etsen hayata,
gelir peşinden.
Ruh eşimden kadar saçma boşluk aşk,
kovuğunda öleceğin gibi öleceğim hep…

Aslı bile külleşirken,
yok olman basit,
ufak bir gölgede vakit öldürüp,
ölüme yaklaştığım kadar ucuz aşkın,
yine de aşıkların içinde en pahalısıyım.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 045