Ne misafiri?
Gönlümde Sen’den başkasına yer yoktur,
başka yâr yoktur bana, Oğuz bu yüzden saçma,
bu şiirlerim gibi,
Nasıl av tüfeğinden saçılıyorsa saçmalar,
öyle Aşk kaleminden saçmalıyorum sayfalarca.
Kendime geliyorum bazen,
çoğu zaman Sen’de kalıyorum…
Saat 12’leri, 24’leri geçiyor, geç oluyor vakit,
gitmek istemiyorum uykuya,
uykuda da Sen görüyorum ya, uyanmak istemiyorum.

İstesem uyursun kıyamete kadar,
istesem uyanmam kıyamet sabahına kadar.
Aşk’la uyandığımdan her sahaba,
Yağmur’la yıkıyorum yüzümü,
gözümün çapaklarında rüyanın damlaları,
sakallarımı sıvazlayıp, yürüyorum işime.

Utanıyorum yol boyu Sen’i düşünmekten,
öyle derin-ki bu düşüncen,
sanki herkes anlıyor Sen’i düşündüğümü…
Düşme aklımdan sakın,
gitme kalbimden sakın, çirkinleşme daha fazla,
gitmenden şikayetçiyim de, gelmene razıyım,
zaten gelsen, Aşk’tan da burun kıvırırım.
Aşk bile yetmiyor Sen’i Sevmeye,
Sevmek ne? Yetmiyor alfabaler.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 077