Her Aşık, toprağa yem olacaktır,
gözlerimin toprak rengine yem olur aşıkların,
gözlerin bir tek bende, gerçekten anlamlıdır,
gerçekten, anlayamıyorum, anlayamadığına,
Aşk diye anlattıkları mı gözlerini boyadı?
Doğru, onlar renklidir, sabit değildir Sen de,
demiştim; Ben Sabit Bir Aşığım. Alışkınsın.

Bunca söze rağmen gelmemene hayret ederim,
meraksız olman da cabası, tüter kalbimin bacası,
yangına bulaşmış kalbimin kafiyelerinden dumanı,
İstanbul şu an Yağmur altı, yine de sönmedi yangını.
Beni affet, şuçum yokta, öylesine affet işte.
Buna bile ihtiyacım var şu an, beni affet.

Sabretmek gerekli diyor onlar;
Biliyorlar bunca zamandır nasıl dayandığımı,
Hani, yarın bayramdır, hazırdır kıyafetlerin,
Sen’sizliğimin her anına hazırdır kafiyelerim.
Bana yararlıdır, Aşk başımın belası,
küçük kalbimin kocaman yarası,
dahası; öldüremediğinden Aşk,
evrenimin en güzel Sen duası.

Allah, benim Allah’ım, ben şüphesiz o’nunum,
biliyorum edepsizliktir ama Sen’i ondan istiyorum.
Bilmiyorum, gayblar yalnız O’nun ilmindedir,
belki kabul olur diye, vaktini aksatmıyorum.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 040