Sen ve ben, ne çok kelime var artık aramızda ikimizi anlatan. Ben anlattım, sen dinledin, aslında pek dinlemedin. Ne tuhaf, hiç kimse sessiz kalamamış dünyada… Yada biz bilmiyoruz sessizliği, sessizlikleri.

Ne var ki, insan öyle veya böyle bir şekilde öldürüyor kendini, birbirini… bazen ağır-ağır, bazen cayır-cayır yangınlarda. Üstelik pişmanlıkları cabası… O halde neden bunca uğultu, neden bunca söz, saz ve gürültü? Ve nedenini bilmiyorum, umurumda da değil. Birkaç şey önemlidir benim için bilirsin…

Kelimeler, sigara ve çay… peşinden içimden dökülürsün, anlatırım aşkı, anlatırım aşkımı… ve biliyor musun?.. genelde yetmez bunlar bana, sen bile yetmezsin bana seni anlatırken… öyle de tuhaftır işte içimdeki şu sen. Beyazların en çok yakıştığı kadın sensin mesela, keşke görebilseydin kalbimi ve görebilseydin çok uzak diyarlara uzanırdı gözlerin hayallerimin içinde. Sensiz olmayanına da denk gelemezdin.

Şimdi sen ve ben, ne çok anlam var artık aramızda ikimizden uzak. Ben anlattım, sen anladın, aslında pek umursamadın. Ne tuhaf, kimse kimseyi anlamamış dünyada. Doldurulmuş tilki-sincap gibi bakmışlar birbirilerine.

Ne var ki, insan öyle veya böyle bir şekilde yaşıyor kendiyle, birbiriyle, uzakta, hasretle. Bazen yakıyor özlem, kısık ateşte kaynatıyor kalbini ağır-ağır, bazense ormanlar yanıyormuşçasına tütüyor dumanın başından ve her halinden belli olur aşkın. Üstelik zamanın hiç geçmemesi cabası. Bilirsin, benim zamanla aram hiç iyi değildir…

Çünkü akıp gidiyor ve ben tutamıyorum, ne ileri alabiliyorum ne geri. Geçip gidiyor ikimizin arasından hiç tanışmamışız gibi. Maalesef acı verir o mutlu anlar bile bir süre sonra… Sanki hiç mutlu olmamak üzere nefes alan varlıklar gibiyiz… ve bizi şu bilinçsizlerden ayıran da muhtemelen budur. Biliyor musun?.. tüm bu icatların, tüm kıyafetlerin, tüm teknolojilerin insanın kendisini mutlu edebilmesi için var olduğunu, üretildiğini düşünüyorum… ve bilirsin ben kötümser düşünürüm. Ve ben kötümser düşünüyorsam, aksini hiçbir mantık izah edemez. Çünkü sen de artık öyle düşünüyorsundur.

Gel gelelim ikimize, ikimiz arasında sıkışıp kaldı ve bir çıkmaza girdi zaman. Ne sen beni dinliyorsun, ne ben sana gelecek kadar gurursuz ve cesaretliyim artık. Ama muhtemelen sen bir yolunu bulursun ve biliyorsundur. Çünkü sen her şeyi bilirsin.

#OD | O’uzaduyum * En çok benim tenime yakışır beyaz tenin!