Sonsuza kadar burada kalsam da,
Sen’i anlatacak bir şeyler bulacağım,
görebildiğim sadece Sen’ken,
nereden geldi bunca ilham Sen’ce?
Hayır, hayır…
Bana gelen yolları bilmiyormuş gibi davranıyorsun,
Sana gelen yolları nasıl da biliyorum,
hiç gitmediğim halde. Hiç yürümediğim halde.

Ben, Oğuzhan Deniz,
Sen’in için Aşk’ın en büyük kıtası,
Deniz’den kurtulup, adıma ada adını.
‘Unut O Kadını’ Etrafı Aşk’la çevrili adadayken nasıl?
Bilmiyorlar ki dalga Deniz’in sesidir,
Oğuz’un şiirleridir.

Adım dolanır dillerde, tanımadığım yerlerde.
Aşk’ından nasıl da savrulur şiir dolu sayfalarım,
kim bilir hangi Aşığın üzerini kapatır,
gözlerini yıpratır, belki ağlatır.
Susmak istiyorum bu yüzden,
yüzün geliyor aklıma, susturamıyorum gönlümü.

Beni şöyle de düşün,
Küçükken, yastığını yorganının altına koyup,
odasında bir yere saklanırken, annesini hala
uyuyor numarası ile kandırmak, arkasından
usulca yaklaşıp, korkutmak isteği kadar masumca.
Aşık.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 048