Sen’i betimleyecek en güzel kelimeler dağarcığımda,
dar ağacı ciddiyetinde Aşk, canı çıkmadan ineni azdır.
Canım çıkmadıkça inmeyecek tepemden bulut,
Yağmurları getirdiği her ana şükür edip, kıymet bildim.

Sen benim neden sevdiğimi nereden bileceksin…
gözlerime batar güzelliğin, o yüzden diken üstündeyim,
Aşk’a galip gelebilen tek nesne, aşksız cebi şişirendir,
öyle sevmeyi bende bilirim, çıkar mı tadı yanmadan?
Çıkar mı canım yanmadan?

Ateşi tatmadan Aşk mı olur?
Aşk’sız can mı olur? Etrafın cansızlarla doludur…
Biri bile içten söyleyemezken adını,
içten seveni görmezden gelmek işin,
işte bunun için ses etmem, gürültü değildir benim sesim.
Sesimin, sesine olan çirkinliğinden de utanırdım ben,
öylesi güzel, böylesi esmerden kaçmalı derlerdi,
bilirim kırılırdın içten içe, ses etmezdin yine de.

Denemiştin değil mi beni sevmeyi,
bırak şimdi böyle ufak tefek şeyleri,
şevişmekle alakası yok Aşk’ın,
Aşık hep bu hazdadır, bu tattadır.

Kalp Belası / 013