Divân-ı Derûn’un kemikleri sızlıyor,
saçmaladığım her halimden belliymiş,
seni o zaman da seviyordum ancak,
terk edilmek acısını öğrenmemiştim.

Şair diyorlar bana, istemesem de öyleyim,
ben sadece şana aşık oluşumu yazıyorum,
buna sayfalar yetmemekte elbette,
aklıma ne demeli? Yerinden çıkacak bir gün.

Seni anlatabilme lüksüne sahip olduğum için,
şükrediyorum Allah’a bu denli ilham verdiği için,
kimse bonkör değildir bunun kadar,
ben kadar aşık olabilirler mi? Etrafına bak.

Elbette olamayacak, elbette değersizim,
insanlar en değerlilerini görmezden gelir ya,
ben o derece görünmezim gözlerine,
bunu yazdıklarımdan çok net anlayabiliyorum.

Oğuzhan Deniz * Görmek demek, anlamana vesile değildir İnsanlar.