Düştüğünde ağla, düşene gül,
düşler alemi sığınacak in…
Bil közde kalsa elim acır,
kurur yaprak misal, yıka yüzü.
Gör felsefi, ister rezilin teki.

Yıkasanda temizlenmez.
Bir sonra-ki gün aynıdır kir.
Bir değil bin, aşk-ın hürmet,
sevda bel bükendir.
Kes bilekleri alkolden zehirli.

Mevlâ gökyüzünü maviye boyadıktan sonra
gözlerine yeşili hediye etmiş, gönlünü
kötü kılmış, kusur kadı kızı gibi.
Papatyaların doluştuğu kırlarda koş,
ayaklarına kil batsa kanar gönlüm,
başımda-ki bu sevdayı bilemez kimse.

Kalemimle savaştığımdan öte
kaç savaş galibim bilmiyorsun,
bilmiyorsun aşk-ı huzura erişsin gönlün,
ölümle yüzleştiğimde saracak telaş.
Her yanımda sargılar, bir gözüm açık.
Tek yanım sensin, bir bakış kalbur.

Ellerimle parçaladım bir çok hain ok,
meselene vardığım da soluğum yetmez.
Aşk-ı tattığında geri adım atamaz ayak,
bir nizam-ki gönül hücrelerinde aşka.

Aşktan öte başka salda salınmaz
eğlenmez gönül, seyran etmez göz,
dil aşktan başka kelam etmez.

Bil yüreğimin inci taşıyan kabuğu
sendendir yara, taş basıp kalbe
iki adım uzağına gidemem…

Saçmalama…

#Kuzen