Demin çocukluğumu yıkadım, yıkıldım,
aptal olduğum gerçektir, beynimi yıkadın,
gözlerimden sızarken görüntün, yeşil gözlerin,
kalbime ulaştı da, kalbimi yıkadı güzelliğin.

Sonra temizlendi tüm hücrelerim, bir-bir,
sana aşık olabileceklerin içinde, en çok ben,
aşık olabildiğim kadar aşık oldum sana,
milyonlarca kere söyledim ve yazdım…

Tüm bu sayfaların biri bile etmez yokluğun,
nasılda abartıp sensizliğimi, keyifsizleşiyorum,
huysuzlaşıyorum, aksileşiyorum, bilmiyorum,
bilsem yokluğunu da yıkar, arınırdım kirinden.

Sesimden duy en mert aşık sözcüklerini,
namert kulakların duyarken, kahırdan öl.
Canımdan men ederken aşkın beni,
canından bir parça olabilmek için ölürüm.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 201