Soğuk,
buz gibi hava!
Bana olan uzaklığından.
Bazen, “acaba ben olmasam daha mı mutlu olurdu” diye soruyorum kendime.
Ama benim bir zararım yok Sen’i tam anlamıyla sevmekten başka…

Artık Sen’in pencerenden bakabiliyorum kendime ve “ne bu anlamsızlık?” diyorum.
Nitekim öyle.

Canım yanıyor, yanmasını istemiyorum!
Ağlamıyorum.
O kadar derindeyim ki,
bu derinlikte ağlanmaz…
Ağlasan da faydası yoktur.

00:33
#OD | Oğuz Boyutu – 27.Mektup