Tek bir sözle anlatılacak olsan,
anlatırdım, sonra kapardım bu bahsi,
sahi, bahsin geçmişken,
kötü hissettirmekten başka işin var mıdır?

En kötüsü de, Sen’i her gün görmek,
yürürken adımlarını sayarak izlemek.

Yanımdaydın, ellerimi tutuyordun,
gözlerime bakıp, gülümsüyordun,
sonra uyandım…

Unutmak bu yüzden zordur,
kalbimden eksik olmayan Aşk’ı nasıl unutabilirim?
Kalbim tümden Aşk’tır, günden güne eskir,
ve bir gün atmayı bırakır.
Merak etme, Sen’i yine unutmam ben,
Ruh’um benimden ayrılır, Aşk Ruh’tadır.

Ne büyük ilim,
Parmak izlerimiz farklı, kaşımızdan gözümüze,
bu bolluk yetmiyormuş gibi, Ruh’larımız da öyle.
Bu da yetmiyormuş gibi, Sen gibi güzellik abidesi,
berekettir gözlerime, gözlerim göremediği için bunu,
deli gibi bakınır.

Hani, hediye etmiştin kendini bana…
Hiç, hediye geri alınır mı?
Ben öyle öğrenmedim Aşk’ı.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 073