Aşk bende olduğu sürece;
yangınım Güneş’in milyon kat hararetlisi,
Bu yüzden dans ediyor Güneş Kavalyesi.

Güneş’le, Ay’la betimlerim Sen’i, benim için sorun değil,
bir de Güneş’e, Ay’a sor, onlarda hiç şikayetçi değildir.
Dünya’dan uzaklaştı Ruh, elinin altında Güneş,
hatırlayıp çocukluğu, misket oynuyor gezegenlerle.
Bu yükseklikten kendini görebilsen keşke,
hep aynı güzellikte, güzellik hep kendine çekmekte.
Bir lokma ekmekte Râbb’tan, bir yudum su da,
suyu da Râbb’tan dilen, bak nasıl çoğalır nân.
Sanmam deme, Aşk’ı yüreğimden söksün diye,
yalvarıyorum senelerce, sökülüyor ağır-ağır.

Bu uzaklıktan Sen’i duymak zorlaştı biraz,
bağır… Sesin ninni gelsin, uyutsun ilelebet.
Sebebi Sen olan bir Aşk’tan yanmak, güzel gelir etime,
Mutluluk hevesiyle, bir çırpıda Aşık oldum gözlerine.
Gözlerin gökyüzünde, o yükseklikte Aşk ne gezer?
İki çırpıda yanımda olur Martı, hayatı bir milyar kanat çırpı.
Yerden göğe yükselir Aşık, maşuk yerin dibindedir.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 001