Düşündüğün kadar değilim, fazla da değil…
Düşünemediğin kadar aptalım, azıcık ağıt.
Yaktığın kağıt mı, yansa bile kanıtsız mı aşk?
Dağıtmışım değil mi? Yazık olmuş yüzüme.

Ne şansmış gözlerimde-ki rehâ, seni gördü ilk,
görmüyor ne etsen de başkasından renkler.
Bu elzem, bu gerekli olanın baş ağrısı, migren.
Bu binlerce hastalık arasında bana çıkan şans.

Hastayım evet, gözlerinedir bel-ki, dudaklarına,
seni eşsiz sandığım aklımadır bel-ki ihtiyacım.
Yokluğundandır bel-ki bütün her şey, boşunadır.
Hasta değilimdir bel-ki, sadece aşık olmuşumdur.

Peki, sana ne diyeceğiz? His yorgunusundur,
ne istediğini bilmeyensindir, hâs yolcusundur.
Yokluğunun ne ifade ettiği, ifade etmiyordur,
bel-ki de hasta yakınımsındır, re’Fâkâtımsındır.

Oğuzhan Deniz * Azalıyorken insanlar.