Oğuz Aşk’ta Altın Oran,
bu denktir kafiyemin kelimesine,
dengesine kavuşamadığından sürünmesi,
peşinden sürüklemene ne demeli?
Hayret ediyorum onlara,
Sen’i neden yazmıyorlar?
Hayret ediyorum kendime,
bunca sözü neden yazıyorum…
Öğreniyorum.
Sana da aferin.
Aldanmıyorsun bu sözlere,
gitmekten vazgeçmiyorsun, aferin.
Gelmek Sen’in için nasıl zorsa,
vazgeçmek bende bunun sonsuz katıyla ağır.
Ruh’umun onuncu katındayım,
intiharın eşiğindeyim.
Ne var ki…
İntiharın eşiğinden geri çevirir gözlerin,
bahanem yok, özledim.

Aşık İhtimali / 49