Neden mi Aşk’ını yazıyorum?
Nasıl olsa, asla bitmiyor…
Sonsuzluk özlemimi gideriyor,
Sen’sizlik alevini hafifletiyor.
Aşk’ımın ateşi öyle sıcaktır-ki, Güneşi bile eritebilir,
amma beni bir gram zayıflatmaz Sen’sizlik.
Aşk’tan hayıflanmam, ayıplansam da etrafımca,
etraf anlamaz Aşk’tan, anlasalar, hiç uyuyamazlar.

Çocuk masumluğunda aşığım Sana,
dizi yaralanmışçasına ağlak,
kirpiklerimde biriken nemi,
Yağmur sanırım, hem de sağanak.
Bağnazlık Aşık olmak, bağdaş kurup oturmak,
sofrasında binlerce nimete, iştahsız olmak…

Kaprisli olmaktır Aşk, duygu sömürmektir.
Aşk nasıl bir duygu?
Ben yıllardır sömürüyorum Sen’sizliği,
şikayetçi bile değilim…

Susturup herkesi Aşk’ımı anlattım,
sonra tövbe etti ağlamaya, başladı ağlatmaya,
Ne var-ki adalet kesti boynunu, oyun bozuldu.
Oğuz hala Aşk’la, bir gram uzamadı boyu.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 079