Sen’i unutmalıyım,
zamana terbiyesizlik olur.
Martılar bile terbiye edilirken,
İnsan nasıl unutamaz?
Bel-ki de unutmaz. Unutma yaz,
Aşk; Unutamamak hastalığı.

Bana her gün yağmur yağar,
çamurlu sulardan kıskanıp paçalarımı,
yürürüm kırmızı beyaz kaldırımdan.
Kırmızılara basmadan.

Beni Aşkımla bırak…
Ruh’umu en güzel yalanlarla, o kandırır.
Marifetlidir, öyle olmasa çoktan giderdim,
yok, yok,
gitmezdim.
Ben Sen’siz hiç bir yere gitmem,
mesela hiçbir yemeğe katılmam.
Ölüm olursa, o başka, elimde değil.
İlimdir.

Aşk, kül dolu kültablasına düşen sigara gibidir.
Tiksinirsin ama içmek istersin…

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 080