Ressamın basit çizgilerisin, ucuz boyaları,
buna rağmen milyon lira eder tablon,
asıl ressamın Râbb’tır, bundan doğdu aşk,
öyle kolay vazgeçilemezdi bu aşk.

Hatıralarına uğrayalı, unuttum evimi,
yolumu izimi unuttum seni hatırlamaktan,
seninle benim aramda-ki hayallerden,
unutamaz bu yalancı düşünceleri aklım.

Gerçekleşsin istediğim her şey de sensin,
gelip-geçici bir hayale demir atmaktı işim,
seni gören gözlerin, iş tutar mı elleri?
Olmaz mı deli? Delilikten delirip, ölmez mi?

İşte böyle delirdim sana, unutamamaktır bu,
öldüğümde de değişmeyecek hiçbir şey,
azabım bittiğinde gösterirler ancak yüzünü,
ben bu üzüntüden nedensizce ağlarım.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 133