Seni unutmaya hiç yanaşmadım,
madem öyle,
Oğuz kafiye dolu maden,
Sen’i anlatmamakta neden?
Hayal dolu kav, içip-içip yazmakta benim için,
bununla uykuya sızmakta benim işim.

Hiç kimsenin umurunda olmasan da,
benim umurumda, umudumdasın,
haklısın,
böylesi gurursuz adamdan gidilir elbet.
Gurura değse başım ne olacak?
Göğsünün yanında, Arş, Aşk’tan küçük,
Oğuz gözlerine küçücük, oysa boyun omuzlarıma gelir.

Şimdi sevinmek de iş değil üzülmek de,
üzüldükçe üzülesim gelir de, neye yarar?
Her ne yapsam Sana kavuşamayacak olmak cinnet,
bu, aynamdaki adama hiddet, beni Sen’sizlikten azlet,
Sen gel de, gerisi gereksiz huslet…

Kalp Belası / 088