Kendime kızgınım.
Nefsi başından aşkınım.
Arş’tan bihâber şaşkınım.
Çünkü,
nefesim yetmez Sen’i solumaya,
gözlerim yetmez Sen’i görmeye,
dizlerim tutmaz Sana gelmeye,
o halde iyileştir beni Sana.
O halde yetiştir beni Sana.

Pişmanım, keşkelerim çok,
aşktan bağrı yanan maşukum,
öyle ya, ben günahkâr,
Sen affedici.

#OD – Allah C.c. / 32