Sabret, Güneş Kavalyesi’de bitecek,
belki yazmam bir daha güzelliğini,
başka kim yazıyor ki güzelliğini?
Bunun içinde kıymetliyim ben,
kıymetsiz oluşum, gözlerinin boş bakışlarından.
Aldırma Sen yine de bana.
Sen’i yazarken ne varsa gönlümde,
aklıma da o gelir. İlham da gönle getirir.
Gönül Aşk’a bağlıdır, bu Sana göre karışıktır.

Ben’i, Sen’i görmeden önce görenler,
sonra Aşk’la gördüklerinden karıştırır,
oysa her şey basittir. Bir cümleliktir.
Nasıl mı?
Şöyle;

Yorgunluğa has kahvenin etkisi,
başında bekler uyku bekçisi,
Aşk, inat keçisi, mevsimde iklim dili,
çok soğuk uyutmaz,
oysa sıcak, yüreğe kilim sergisi,
bilgili de yanar, bilgiden yoksunu da.
Oğuz Aşk’a, Aşk Sana denk.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 057