Oralar da mutlu gibi görünürsün,
kendini mutlu sanırsın ya, buna ne demeli?
Beni kandırdığın gibi, kendine de yazık ediyorsun…
Yalan-yalan gülümsüyorsun,
Sen’in bende ki yerinden haberin bile yok…
Gönlümde ki yerinden, benim bile haberim yok,
olsaydı, kapı dışarı ederdim çoktan, hiç yoktan.

Hiç yoksan bile kimse de, en azından bendesin,
bende sabitsin, kalbim gibi, Aşk bu yüzden kalptedir,
yeri de sabittir, hissi de…
Ölüm ve Yaşam,
ikisi de bahane, imtihan için sunulmuş sorular.
O gün gelip notlar açıklandığında, elimde Sen dolu koca sıfırlar.
Bunun için yanarsam, asıl o zaman bittim demektir.
Şimdi ki yangına ben yangın bile demem, o azaba nazaran.

İçim temiz diyorum da, dilim başka şey demiyor Sen’den başka,
öyleyse geçer notum yoktur bu sınavdan.
Ölüme garantimiz yok, bunu anlattığım aklıma, hiç akıl satamam.
Sen diye düşünceleri sıralar peş-peşe,
hiç var olmasaydın keşke.
Gerçi bana Sen diye görünürdü başka güzeller,
Sen’i arar dururdum gözlerinde, gözlerimle…
Dalga geçiyorlar çoğu zaman sevginle, sevgiyle,
akıllarından kokuşmuş fikirler fışkırır,
kalpleri körleşmiş insanlar, insanı yolundan saptırır.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 093