Beni terk etsen-etsen, bana terk edersin,
Sen’sizliği nereye götüreceksin?
Sen’sizlik Sen’de ne işe yarar ki?
Sen’inle Sen’sizlik bir arada olmaz ki…
İşte bu yüzden tam anlamı ile kalbimdesin,
Aşk, kalbe can katan yalandan ahvâl,
bunu bilip de inanan aptaldan, elbette gidilir,
hatta bu gibi aptala hiçbir şey söylemeden gidilir…
Kaçsan da istediğin kadar,
Benden hiçbir yere gidemezsin,
Sana bir zararım yok, uzaksın işte,
Sen’sizliği yaşarım ben kendi-kendime,
deli derler de, desinler, daha neler-neler,
onlar Aşk’ın ne demek olduğu bilemezler.

Aşk’ı kuru gürültü sananlar, cansızlar,
yaşadıklarını sanırlar, bir de haklı çıkmaya çalışırlar.
Onların Aşk’ları Dünya’lıktır, Dünya gidince biter ya da Dünya’dan gidince.
Sen Dünya’dan da gitsen, ben bu Dünya’dan da gitsem,
Aşk Ruh’a ait ya, benimle gelir ben nereye gidersem.
Sen’i sersem, ne sanıyordun?
Öyle bir kaç güzel söz ile beni vazgeçirmeyi mi düşünüyordun?
Hiçbir şey söylemesen de vazgeçmem ben,
zaten öyle yapmıştın, hiçbir şey söylememiştin.
Garibim Aşık Oğuz’da, günleri Sen’i görmek için geçirirdi,
günlerin bitmesi için vaktini Sen’i düşünerek geçirirdi.
Vakti tamir ettim, artık bir zerre geçmez. Sen gelmedikçe.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 094