Günahta ellerim, yazdığım her satır azap,
bunca Aşk’tan Sana takılıp kalmışım,
ne aç gözlüyüm.
Bana Allah yetecekken, nefsimi ikna edemiyorum,
güzelliğinden midir? Terk edişinin hazımsızlığından mıdır?
Aşk,
yerle göğün kavuşamamasıdır,
Ay’ın sıcağa, Güneş’in soğuğa olan özlemi gibidir…
Bu hislerle gelirken peşinden,
ne de değersiz hissederim kendimi.
Bir nârdan, diğer hâra uğurlanış,
nûr buna hûr özgürlüğü dağlatır,
önceden güneş benimdi, başkasına doğmazdı,
önceden Yağmur benimdi, başkasına yağmazdı.
Can istedikçe Aşkı, ben Aşık oluyorum,
Aşk kurban istedikçe, ben kurban oluyorum…
Şimdi ki aklım olsa, Sana bir gram aşık olmazdım,
önceki aklım şimdi başımda ya, akıllanmıyorum.
Ey buzdan soğuk Yağmur, orada da var mı Yağmur?
Soğuktan kavrulmuş yüreğimin kan kırmızı Aşk’ı,
azalıyor ihtimalim, yine kaybediyorum.
Özlüyorum, ölüyorum.

Aşık İhtimali / 45