İyice bilendi, bilen ilendi, Aşk’tan tuhaf,
uludu Aşık Oğuz, mutluluktan muaf,
Yaşam Ölüme Tuzak… Yaşıyorum ya,
Aşk’ına gark olmak nasipmiş Ruh’a.

Bir devirde bir devrilmiş Aşığa devrim,
Alev bürüdü gözlerimi, sinemde yeni yanıklar,
öyle yürüyorum zaman denen soyutta,
biliyorum da, bilmez bir güruh gönlüm.

Senden sonra, benden önceydi Aşk,
Benden büyüktü Aşk, Sen’den yüce,
Senden evvel, bende emeldi Aşk,
Benden aydınlık değil, Senden karanlık.

Yürüyorum ya zaman denen soyutta,
sonunda bir tabutla taşınır toprağa,
naaşımın ağırlığı Aşk’tan, soğuktan,
şükür, hiç unutmadım ölümü de, Aşk’ı da.

#Şûrîde / 18