Terbiyelendi asi Martı, Vakti Sık eleyip, inceden Aşk dokudu.
Zamanın tedavülden kalktığı tek yer, kalbimin Aşk dokusu.
Aşk kalbime, pamuk ellerinden öyle bir dokundu ki
o dokunuşun, Oğuz’a yok oluş demekti, boşuna yanmıyorum demek-ki.
Bir bildiğim var da yanıyorum hâlbu-ki,
bilmediğinden insanlar hâlimi, bilgisiz onların hâli.
Hâli hazırda bekler Oğuz Aşk’ınla,
Aşk’ından çok değil yanmam da, yangınımda.

Sana, binlerce söz yazdım, birine bile değmemiştir gözlerin,
olsun, gözlerini görebilmek için bir daha görünmeyeyim,
Demiştim;
O gözlerin-ki, yeşilden ölümü zevk eder.

Koca aptal Oğuz, Aşk’ının kovanında,
başka kimse olmadığından Aşk’ında,
bütün yük omuzlarımda, şiir dolduruyorum peteklere,
üşürsen yanımda, yangınıma rağmen, yakıp ısınırsın.
Gözlerine bakman kâfidir, güneşlerden alazlı yanar Oğuz.
Şu hâliyle bile, sönük kalır güneşlerin yanımda narinim.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 100