Gece uyumadığımdan, gün ağarmaz bana,
ayaz falan yokluğundan işlemez hissiyatta.

Oysa Aşk,
şaka kaldırmayacak ciddilikte,
öyle, Sen’i Seviyorum’la bitmeyeceklikte.
Bitmeyecektik de,
gidince Sen, temelinden söküldü Aşk,
bulut serinliğini yitirip bıraktı yerini ateşe,
Güneş sadece ısıtıyorken, eritecek şekilde kızgın,
bundan asileşip karşı geliyorum herkese,
Aşk, herkesleşmişkten kurtarıp, Sen’leştirdi beni,
Sen de gittin ya, kimsesizleştirdi şimdi de.

Yokluğuna, yokluk kadar şiir yazabilirim,
affet, faniyim, vaktim kısıtlı,
ne kadar Aşık olabilirsem şimdi Sana,
o kadarı kârdır.
Varlığını da yazarım Aşk’tan başımı kaldırabilirsem,
sonsuza kadar hevesle, Sen dolu kafiyelerle.

Kalp Belası / 006