Sana ateş yüklü kafiyelerden kurarım,
bu cümlelerden binlercesini yazdım,
sonsuza kadar yazarım, deli-dolu Aşk’tayım…
Gel de, kurtar beni Sen’sizlikten,
bu izden ışık tutup gökyüzüne,
gözlerinin yeşiliyle aydınlat geceyi.

Sen gel de,
yeniden öğren sevmeyi,
Sen bir gel de,
bana da öğret terk etmeyi,
edebilmeyi.
Edep kalır Ruh’umun içinde,
terler durur aklım düşünceni taşımaktan,
bundan delirmiş başımın üşümesi,
köşesinde yare süslü şiirleri.

Her şeyin bir ilki bir de sonu var, uzaklığın bile,
Aşk’ın öyle değil işte, ne önü var ne ardı, kesilmez ağrısı,
boşuna demiyorum Kalp Belası.

Kalp Belası / 036